Liturgia

«W liturgii, zwłaszcza w Boskiej Ofierze eucharystycznej, dokonuje się dzieło naszego odkupienia; w najwyższym stopniu przyczynia się ona do tego, aby wierni swoim życiem wyrażali oraz ujawniali innym ludziom misterium Chrystusa i rzeczywistą naturę prawdziwego Kościoła» (Vat. II, Konstytucja o liturgii, nr 2).

«Liturgia czerpie swą wielkość z tego, czym jest, nie zaś z tego, co my z nią robimy. (…) Liturgia nie jest wyrazem świadomości wspólnoty – świadomości zresztą niejednolitej i zmiennej. Jest ona Objawieniem przyjmowanym wiarą i na modlitwie, dlatego jej miarą jest wiara Kościoła, który jest naczyniem Objawienia. (…) Istotę liturgii możemy w gruncie rzeczy znaleźć w modlitewnym zawołaniu przekazanym nam przez św. Pawła (zob. 1 Kor 16,22) i Didache: Maran atha – Pan jest. Przyjdź, Panie! W Eucharystii już teraz jest obecna Paruzja, w ten sposób sprawia jednak, że wychodzimy naprzeciw Panu, który przychodzi (…). I ciągle na nowo pozwala nam słyszeć i doświadczać jako prawdziwą odpowiedź: Tak, przyjdę niebawem (zob. Ap. 22,17.20)» (Benedykt XVI, Teologia liturgii, Lublin: Wydawnictwo KUL, s. 617).